روزی شیطان، موسی علیه السلام را ملاقات کرد و به او عرضه داشت : «ای موسی! تویی آن انسانی که خداوند مهربان برای رسالت برگزیده و بی واسطه با تو سخن می گوید و بدین خاطر از آبروی فوق العاده ای برخورداری.

من یکی از مخلوقات خدایم، گناهی را مرتکب شدم و علاقه دارم از آن گناه به درگاه حضرت حق توبه کنم! حضرت قبول کرد و از خداوند مهربان درخواست کرد : « الهی توبه اش را بپذیر.» خطاب رسید : « موسی! خواسته ات را قبول کردم. به شیطان امر کن به قبر آدم سجده کند، چرا که توبه ی از گناه، جبران عمل فوت شده است.»

موسی علیه السلام ابلیس را دید و پیشنهاد خدای متعال را به او گفت. ابلیس سخت عصبانی و خشمگین شد و با تکبر گفت : « ای موسی! من به زنده ی او سجده نکردم، توقع داری به مرده ی او سجده کنم!»

سپس گفت : « ای موسی! به خاطر این که به درگاه حق جهت توبه ی من شفاعت کردی، بر من حق دار شدی. به تو بگویم که درسه وقت مواظب ضربه ی من باش که هر کس در این سه موضع مراقب من باشد از هلاکت مصون می ماند:

1. به هنگام خشم و غضب مراقب فعالیت من باش که روحم در قلب تو و چشمم در چشم توست و همانند خون در تمام وجودت می چرخم تا به وسیله ی تیشه ی خشم ریشه ات را برکنم.

2. به وقت قرار گرفتن در میان جهاد متوجه باش که در آن وقت من مجاهد فی سبیل الله را به یاد فرزندان و زن و اهلش انداخته تا جایی که رویش را از جهاد فی سبیل الله برگردانم!

3. بترس از این که با زن نامحرم خلوت کنی که من در آن جا واسطه ی نزدیک کردن هر دو به هم هستم!»